Όταν ήμουν μικρή μου λέγαν: «Κοίτα τον ήλιο! Δίνει ζωή, δες πόσο φως!». Όταν λίγο μεγάλωσα, μου λέγαν να προσέχω μ’ ένα σωρό μέσα, γιατί ο ήλιος ήταν βλαβερός. Κι έτσι άρχισα να φοβάμαι τον ήλιο.
Όταν ήρθα σ’ αυτόν τον κόσμο, μου είπαν πως ήμουν ελεύθερη. Όταν μεγάλωνα κι άρχισα να βλέπω τον κόσμο, άρχισαν να μου λένε τι να κάνω, πώς να σκέφτομαι, ποιος άνθρωπος να είμαι, ακόμη και πώς να αναπνέω… Σχολείο, τηλεόραση, κοινωνία, όλοι στο ίδιο παιχνίδι, στον ίδιο χορό – μου μάθαιναν πως η ελευθερία μπορεί να μου κάνει κακό. Κι έτσι τη φοβήθηκα κι έπαψα να την επιζητώ…
Ώσπου μεγάλωσα αρκετά και μου είπαν πως μπορούσα πια ν’ αποφασίζω για τον εαυτό μου. Και θυμήθηκα πως γεννήθηκα για νά ‘μαι ελεύθερη! Κι ήταν η ώρα μου να πάρω τη ζωή στα χέρια μου. Ma κάπου εκεί, πάνω στην πιο κρίσιμη στροφή, νομίζω πως πήρα τη ζωή μου λάθος… Γιατί κάποιοι με κάναν να πιστέψω πως δεν μπορούσα μόνη, πως δεν είχα ιδέες, δεν είχα ικανότητες, πως χρειαζόμουν κάποιον άλλον να με κατευθύνει. Κάποιοι με κάναν να πιστέψω πως τα όνειρα κι οι σκληροί αγώνες είναι ένα παιδικό παραμύθι, πως οι αξίες και τα πιστεύω είναι για τους χαζορομαντικούς, πως ο κόσμος είναι μια συμβατική ζούγκλα, που απαιτεί απ’ το κάθε μέλος της να κινείται με ιδιοτέλεια και πρωτόγονα ένστικτα. Κι έτσι φοβήθηκα, αφέθηκα σ’ αυτή την άνιση μάχη και ξεπούλησα έτσι απλά την ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ μου, για μία θέση σ’ ένα ρημαγμένο κόσμο. Κι ήμουνα τόσο νέα… Και δεν είχα καν προσπαθήσει…
«Πήραμε τη ζωή μας λάθος κι αλλάξαμε ζωή!»
Το έγραψε ο Σεφέρης, το τραγούδησαν πολλοί, λίγοι το έκαναν πράξη. Κι όμως εμείς οι νέοι και δη οι φοιτητές –το πιο δυναμικό κι ελπιδοφόρο κομμάτι της νεολαίας- μοιάζουμε τόσο πολύ να έχουμε πάρει τη ζωή μας λάθος.
Γιατί πώς μπορεί να είναι σωστό νέοι 20 χρονών να παραδίδουν αμαχητί το μέλλον τους σε λογικές που έχουν καταστρέψει τον κόσμο και κυρίως τη χώρα μας; Πώς είναι δυνατόν να συναντάς στο πανεπιστήμιο – το χώρο της υποτιθέμενης ελεύθερης διακίνησης πληθώρας γνώσεων και ιδεών- ρουσφετολογικές δοσοληψίες, φακελώματα, λεκτικούς και σωματικούς διαξιφισμούς, κτίρια κατεστραμμένα, συλλόγους διαλυμένους, φοιτητές αλληλοσπαραγμένους και σπουδάζοντες νέους – ναι, περί των αυριανών μορφωμένων και επιστημόνων ο λόγος!- να μετατρέπονται σε άβουλα υποχείρια κομματικών συμφερόντων και να λες πως όλα κυλάνε ομαλά;;;
Όχι! Τίποτα δεν πάει καλά! Και είτε θα δεχτούμε ότι είναι λάθος, είτε θα παραδεχτούμε την κατάντια και την αθλιότητα που μπορεί να κρύβει μέσα του και ο νέος άνθρωπος του 20ού αιώνα…
Γιατί κάποιοι θυμόμαστε ακόμη ότι ήρθαμε στον κόσμο αυτόν για να είμαστε ελεύθεροι, για να μην εξαρτιόμαστε από κανένα συμφέρον, από καμιά πολιτική ψευτοϊδεολογία, για να μην επιτρέπουμε σε κανέναν να χειραγωγεί τη σκέψη και τη δράση μας. Για να αγωνιζόμαστε με τις δικές μας αξίες, τις δικές μας δυνάμεις και τα δικά μας ιδανικά για να χτίσουμε έναν κόσμο δίκαιο, που θα χωράει τα όνειρα και τις ανάγκες μας!
Αγαπητοί συμφοιτητές, κάποιοι αρνηθήκαμε την προσβλητική για τη νοημοσύνη μας εισβολή των κομματικών συμφερόντων στη φοιτητική κοινότητα και την τακτική του ‘διαίρει και βασίλευε’ που αυτά επιφέρουν. Κάποιοι παλέψαμε για να διαφυλάξουμε την ανεξαρτησία των σκέψεων και πράξεών μας και τολμήσαμε να ονειρευτούμε και να αρχίσουμε να διεκδικούμε ενωμένους κι ανεξάρτητους συλλόγους κι ένα δυναμικό και γεμάτο ιδανικά φοιτητικό κίνημα, που θα σαρώσει καθετί παλιό και ηθικά απορριπτέο και με ΕΡΓΑΤΙΚΟΤΗΤΑ-ΟΜΑΔΙΚΟΤΗΤΑ και ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΚΟΤΗΤΑ θα φτιάξει ένα νέο αύριο!
Κι αυτό δεν είναι απλά όνειρο –όπως μας είπαν κάποιες γερασμένες ή συμβιβασμένες ψυχές. Είναι πια απόλυτη επιταγή ενός κόσμου που διαλύεται και μιας χώρας που καταρρέοντας αναζητά με λαχτάρα μια μικρή ελπίδα να της χαρίσει το φιλί της ζωής.
Κι υπάρχουν και κάποιοι ανάμεσά μας που ηθελημένα ή άθελά τους υποτάχθηκαν στο σαθρό κατεστημένο. Όσοι πήραμε τη ζωή μας λάθος, είναι καιρός να την αλλάξουμε, γιατί το καινούριο έρχεται και δεν μπορεί να ενσωματώσει παρασιτικές νοοτροπίες και παρωχημένες αντιλήψεις.
Έτσι, λοιπόν, ας μας λένε τρελούς, ας μας λένε ονειροπόλους. Εμείς ξέρουμε πως αν είναι να αλλάξει ο κόσμος, αυτό θα γίνει από εμάς! Πιστεύουμε στην αξία του κάθε ανθρώπου και στη δύναμη που γεννά η ενότητά μας! Κι υπερασπιζόμενοι τις ιδέες και τα ιδανικά μας, αντιστεκόμαστε στις προσταγές της ζούγκλας και κάνουμε το δικό μας αγώνα, μικρό ή μεγάλο στην καθημερινότητά μας!
Και κάτι ακόμη, εμείς πιστεύουμε σ’ εσένα και στη δύναμη που κρύβεις! Εσύ;
ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΟΙ ΦΟΙΤΗΤΕΣ ΙΑΤΡΙΚΗΣ – Λίγα λόγια για μας…
Είτε ΦΑΣΙ, ΦΑΚ, είτε Ανεξάρτητη πρωτοβουλία ή με όποιο όνομα μάς επιτρέψουν να κατέβουμε φέτος στις εκλογές οι συμφοιτητές μας από τις ‘πολιτικές’ παρατάξεις, ένα είναι το βασικό που μας διακρίνει: η ανεξαρτησία της συνείδησης και της δράσης μας από οποιοδήποτε κομματικό, συντεχνιακό ή άλλο συμφέρον.
Είμαστε εμείς που, αγανακτισμένοι από την τραγωδία που αντικρίσαμε με την είσοδό μας στο Πανεπιστήμιο, αποφασίσαμε ότι –προφανώς- δεν θα επιτρέπαμε στην προβληματική εγκατεστημένη μηχανή να μας ρουφήξει μες στο βούρκο, αλλά πως δεν μπορούσαμε επίσης να μείνουμε και με τα χέρια σταυρωμένα. Γιατί αν δε νοιαστούμε εμείς για το σπίτι μας που καίγεται, τότε από ποιον θα περιμένουμε να ενδιαφερθεί;
Έτσι, είμαστε ο Χάρης, η Μαρία, η Έλενα, η Ιωάννα, ο Άκης, ο Παναγιώτης, η Βάσω, ο Κώστας, που ξεκινήσαμε πριν 3 χρόνια μαζί και με άλλους συμφοιτητές μας μια προσπάθεια για να αλλάξουμε ό,τι μας απογοητεύει. Θεωρήσαμε πως για να ανατρέψουμε αυτό το σύστημα θα έπρεπε να το κάνουμε εκ των έσω, οπότε και πήραμε την απόφαση να κάνουμε χρήση του εκλέγεσθαι και να διεκδικήσουμε την ψήφο των συμφοιτητών μας.
Η ανταπόκριση ήταν ίσως μεγαλύτερη από τις προσδοκίες μας και ταυτόχρονα συγκινητική και ενθαρρυντική. Και κάναμε τίποτα;;…
Σίγουρα δεν κάναμε όλα όσα θέλαμε (3 χρόνια σε επιτροπή έτους και 2 στο ΔΣ) και πολλά από τα κακώς κείμενα συνεχίζουν να υφίστανται. Και σε μια χρονιά που τόσα τραγικά πράγματα εκτυλίσσονται στον τόπο μας, καλώς ή κακώς κανείς δεν είχε το μυαλό να ασχοληθεί με τα «ήσσονος» σημασίας ζητήματα της σχολής.
Κι όμως έγιναν πράγματα. Εμφανίστηκε επιτέλους μια ανεξάρτητη φωνή μέσα στα όργανα του Συλλόγου, που ενδιαφέρεται για τα συμφέροντα του συνόλου των φοιτητών και μόνο. Χάρη στη μικρή πρωτοβουλία μας δίνεται πια η δυνατότητα στον κάθε φοιτητή να κατεβαίνει στις εκλογές χωρίς να υποχρεώνεται να ενταχθεί σε κάποια παράταξη (διότι εμείς είμαστε ένα σύνολο ανθρώπων που δε λαμβάνουν κομματικές γραμμές, αλλά ο καθένας διατηρεί τις ιδέες και τις πεποιθήσεις του, ενώ σε περίπτωση εκλογής μας, τη θέση καταλαμβάνει ο έχων τις περισσότερες ψήφους. Έτσι, δημοκρατικά!). Ακόμη, αντιπαρατεθήκαμε ανοιχτά με τις απερίγραπτες πρακτικές των εκπροσώπων των κομμάτων στα πανεπιστήμια, τρέξαμε για μικρά – απλά ζητήματα που αφορούσαν το έτος μας (η πλειοψηφία μας φοιτά στο 4ο έτος, στην επιτροπή του οποίου διαθέτουμε και μία έδρα), αλλά και για μεγαλύτερα όπως η εξεταστική (βλέπε ενδεικτικά: http://anexartitoi-foitites-iatrikis.blogspot.com/2011/10/blog-post.html) και κυρίως απαιτήσαμε τη διαφάνεια στις διεργασίες του Συλλόγου, μέσω και του blog του ΣΦΙΑΠΘ που δημιουργήσαμε (http://sfiapth1.blogspot.com/), δίνοντας τη δυνατότητα σε κάθε φοιτητή να ενημερώνεται για το τι διαδραματίζεται στα όργανα του Συλλόγου του.
Υπάρχουν όμως τόσα πολλά ακόμη που πρέπει να γίνουν! Κι αυτά δεν μπορούμε να τα πετύχουμε μόνοι μας, ούτε μία ενδεχόμενη θέση στο ΔΣ μπορεί να μας τα εξασφαλίσει (μπροστά δε και στην πεισματική αντίσταση των υπόλοιπων εκλεγμένων εκπροσώπων να πράξουν ακόμη και το αυτονόητο, επειδή δεν έχουν την ανάλογη γραμμή απ’ το κόμμα τους). Έτσι, λοιπόν, για να γίνουν οι αλλαγές που ο Σύλλογός μας έχει ανάγκη, χρειάζεται να είμαστε ΟΛΟΙ μαζί! Χρειάζεσαι εσύ που θα δώσεις τις ιδέες, την αγνότητα της σκέψης σου, τον ενθουσιασμό σου ή το δημιουργικό κόπο σου, για να αποβάλλει το Πανεπιστήμιο καθετί σάπιο και επιτέλους να ανθίσει! Χρειάζεται ο κάθε ένας από μας για να γίνει αυτό!
Αυτό που πρέπει να θυμόμαστε όλοι είναι πως για τη σημερινή κατάντια που βιώνουμε δεν ευθύνονται μονάχα όσοι λειτούργησαν δόλια προς ίδιον όφελος, αλλά και όσοι το ανεχτήκαμε. Το αύριο είναι στα δικά μας χέρια! Εμείς, παρ’ όλες τις αντιξοότητες, τις απογοητεύσεις, την κούραση, τις απειλές ή τις «αποδοκιμασίες» από ορισμένες πλευρές, θα είμαστε εδώ ανεξαρτήτως εκλογικού αποτελέσματος, για να βάλουμε τα δυνατά μας για το Πανεπιστήμιο που ποθούμε, την Παιδεία που χρειαζόμαστε και την κοινωνία που δικαιούμαστε! Εσύ;
ΜΕΡΙΚΕΣ ΒΑΣΙΚΕΣ ΕΠΙΔΙΩΞΕΙΣ ΜΑΣ:
ü Ένας ενωμένος, απαλλαγμένος από έτερα συμφέροντα και αγωνιστικός Σύλλογος!
ü Ενιαίο Ψηφοδέλτιο: ένα κοινό ψηφοδέλτιο που θα περιλαμβάνει όλους τους υποψηφίους και θα εκλέγονται συγκεκριμένα πρόσωπα κι όχι παρατάξεις που θα ορίζουν κατά την κρίση –ή με ‘άλλα’ κριτήριά- τους τους εκπροσώπους των φοιτητών.
ü Ταμείο του ΣΦΙΑΠΘ: για να μπορεί ο Σύλλογός μας να είναι αυτοχρηματοδοτούμενος και κατ’ επέκταση να μην εξαρτάται από αθέμιτες χρηματοδοτήσεις για να καλύψει ακόμη και τα βασικά του έξοδα.
ü Δημιουργία ομάδων εθελοντικής ή καλλιτεχνικής δράσης, όπως και εντύπου του Συλλόγου.
ü Καταστατική Συνέλευση: συνέλευση δηλαδή για την αλλαγή του καταστατικού, που θα κατοχυρώσει επιτέλους κοινά αποδεκτές αλήθειες και θα περιορίσει τις αυθαιρεσίες, θέτοντας κάποιους σαφείς κανόνες για την εύρυθμη λειτουργία του Συλλόγου μας.
ü Βελτίωση (ακόμα και μέσα από τη δική μας εθελοντική προσφορά) των κτιριακών εγκαταστάσεων και υποδομών, όπως επίσης και του προγράμματος σπουδών, των εκπαιδευτικών διαδικασιών και παροχών και των ερευνητικών ευκαιριών.
ΒΑΣΙΚΕΣ ΙΔΕΕΣ:
· Είμαστε όλοι συμφοιτητές, έχουμε τα ίδια προβλήματα, άρα και κοινές επιδιώξεις.
· Κανένας δεν μπορεί να ελέγχει τις απόψεις και τις δράσεις μας κι αντ’ αυτού παλεύουμε με τις δικές μας ιδέες και αξίες.
· Τα κόμματα δεν έχουν καμιά θέση στο Πανεπιστήμιο, γιατί εδώ αναπτύσσουμε ελεύθερες προσωπικότητες κι όχι επαγγελματίες συνδικαλιστές, πολιτικούς ή πελάτες.
· Η ισχύς εν τη ενώσει! Ας προσπαθήσουμε για την αλλαγή, λοιπόν, όλοι μαζί!
(Για όσους δε μας ξέρετε, ρίξτε μια ενδεικτική ματιά σε ορισμένα κείμενά μας: http://anexartitoi-foitites-iatrikis.blogspot.com/2011_05_01_archive.html, http://anexartitoi-foitites-iatrikis.blogspot.com/2011/09/o.html)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου